Υπέρ της δυνατότητας αποκατάστασης μη υλικής ζημίας υπό τη μορφή έκφρασης συγγνώμης βάσει του άρθρου 82 παρ. 1 του Γενικού Κανονισμού Προστασίας Δεδομένων 2016/679 τάχθηκε το ΔΕΕ με πρόσφατη απόφασή του στην υπόθεση C-507/23, υπό την προϋπόθεση, πάντως, ότι η μορφή αυτή αποζημίωσης μπορεί να αποκαταστήσει πλήρως τη ζημία που υπέστη το υποκείμενο των δεδομένων.
Το αιτούν δικαστήριο (Ανώτατο Δικαστήριο της Λεττονίας) αιτήθηκε να διευκρινιστεί αν η υποχρέωση έκφρασης συγγνώμης προς τον ζημιωθέντα, η οποία κατά το λεττονικό δίκαιο μπορεί να αποτελέσει είτε αποκλειστικό είτε συμπληρωματικό τρόπο αποκατάστασης μη υλικής ζημίας, μπορεί να θεωρηθεί ως επαρκής αποζημίωση, υπό το πρίσμα του ως άνω άρθρου του Γενικού Κανονισμού.
Το Δικαστήριο της Ένωσης υπενθύμισε ότι, κατά πάγια νομολογία του, εναπόκειται στην εσωτερική έννομη τάξη εκάστου κράτους μέλους να θεσπίσει τους δικονομικούς κανόνες των ενδίκων βοηθημάτων που αποσκοπούν στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των υποκειμένων δικαίου, δυνάμει της αρχής της δικονομικής αυτονομίας, υπό τον όρο, ωστόσο, ότι οι κανόνες αυτοί δεν είναι, στις καταστάσεις που διέπονται από το δίκαιο της Ένωσης, λιγότερο ευμενείς από τους διέποντες παρόμοιες καταστάσεις που υπόκεινται στο εσωτερικό δίκαιο (αρχή της ισοδυναμίας) και δεν καθιστούν πρακτικώς αδύνατη ή υπερβολικά δυσχερή την άσκηση των δικαιωμάτων που απονέμει το δίκαιο της Ένωσης (αρχή της αποτελεσματικότητας).
Ειδικά όσον αφορά την τήρηση της αρχής της αποτελεσματικότητας, η αποκλειστικώς αντισταθμιστική λειτουργία του δικαιώματος αποζημίωσης που προβλέπεται στο άρθρο 82 του ΓΚΠΔ συνεπάγεται ότι τα κριτήρια υπολογισμού της οφειλόμενης αποζημίωσης βάσει του εν λόγω άρθρου πρέπει να καθορίζονται από την έννομη τάξη κάθε κράτους μέλους, υπό την προϋπόθεση ότι η αποζημίωση είναι πλήρης και ουσιαστική, χωρίς να απαιτείται, για τους σκοπούς μιας τέτοιας πλήρους αποζημίωσης, να επιβληθεί η επιδίκαση τιμωρητικής αποζημίωσης.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΔΕΕ υπόθ. C-507/23