Η κακή πορεία των εταιρικών υποθέσεων και η έλλειψη κερδών, η αθέτηση των εταιρικών υποχρεώσεων και η κακή διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων, οι διαρκείς συγκρούσεις και η έλλειψη πνεύματος συνεργασίας συνιστούν σπουδαίο λόγο λύσης της εταιρίας.
Στη χώρα μας δραστηριοποιούνται περίπου 740.000 προσωπικές εταιρίες και μεταξύ αυτών η Ομόρρυθμη Εταιρία αποτελεί τον επικρατέστερο εταιρικό τύπο. Πιο συγκεκριμένα, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, διαμορφώνοντας τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, διαδραματίζουν, μαζί με τα επενδυτικά κίνητρα, καθοριστικό παράγοντα στην ενίσχυση των οικονομικών μεγεθών της χώρας.
Τι γίνεται όμως όταν, σε έναν νευραλγικό για την εθνική οικονομία πεδίο, εμφανίζονται ενδοεταιρικές διαμάχες, οι οποίες καθιστούν αδύνατη τη συνέχιση συνεργασίας των εταίρων, θέτοντας έτσι υπό απειλή το μέλλον της εταιρίας;
Στο παραπάνω – κρίσιμο και πρακτικό- ερώτημα προσφέρει απαντήσεις η εξαιρετικά πρόσφατη με αρ. ΜΠρΘεσ 294/2023 απόφαση, στο πλαίσιο της οποίας το δικαστήριο αποφάσισε, λόγω κλιμακούμενης έντασης μεταξύ των διάδικων πλευρών και ισχυρού κλονισμού εμπιστοσύνης, τη λύση της ομόρρυθμης εταιρίας.
Το δικαστήριο επεσήμανε ότι, ο σπουδαίος λόγος κρίνεται κατά τις περιστάσεις και σε συνάρτηση με τη γενικότερη οργάνωση της συγκεκριμένης εταιρίας, η οποία και αποτελεί τον κύριο οδηγό για την εκτίμηση της σοβαρότητας της κατάστασης που δημιούργησε ο επικαλούμενος σπουδαίος λόγος. Σύμφωνα με τη γενική αρχή της διατήρησης της εμπορικής επιχείρησης, σε συνδυασμό με το ότι προβλέπεται δικαίωμα εξόδου του εταίρου, το δικαίωμα δικαστικής λύσης της εταιρίας συνιστά έσχατο μέσο αντιμετώπισης της κατάστασης που ανέκυψε με τη συνδρομή του σπουδαίου λόγου και δικαιολογείται, επομένως, μόνο σε περίπτωση που δεν υπάρχει άλλος τρόπος άρσης του αδιεξόδου. Η ύπαρξη του σπουδαίου λόγου θα πρέπει πάντως να έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και σημαντικές επιπτώσεις στην ομαλή λειτουργία της εταιρίας. Ο σπουδαίος λόγος πρέπει, κατά βάση, να αναφέρεται στις σχέσεις της εταιρίας και όχι στο πρόσωπο των εταίρων, εκτός αν στη συγκεκριμένη περίπτωση τα προσωπικά στοιχεία παίζουν πρωτεύοντα ρόλο. Περιστατικά που συνιστούν σπουδαίο λόγο, είναι η κακή πορεία των εταιρικών υποθέσεων και η έλλειψη κερδών, η αθέτηση των εταιρικών υποχρεώσεων και η κακή διαχείριση των εταιρικών υποθέσεων, οι διαρκείς διαφωνίες, η έλλειψη συνεργασίας και κατανόησης, ο κλονισμός της εμπιστοσύνης.
Σύμφωνα με την κρίση του δικαστηρίου, η έλλειψη αλληλοσεβασμού και εκτίμησης ικανοτήτων και προθέσεων είχε κυριαρχικό ρόλο στις σχέσεις των αντιδίκων, με συνέπεια η κάθε πλευρά να αντιμετωπίζει καχύποπτα τη διαχείριση που ασκείται από την άλλη, διατυπώνοντας συνεχείς εναντιώσεις και κατηγορίες. Η απουσία συνεργατικής διάθεσης και οι διαρκείς αντεγκλήσεις μεταξύ των διάδικων πλευρών, καθότι έχουν μόνιμα και διαρκή χαρακτηριστικά, διατρέχουν οριζόντια την οργάνωση και λειτουργία της εταιρίας και αποτρέπουν τη χάραξη κοινής επιχειρηματικής πολιτικής. Υπό τα παραπάνω δεδομένα κρίθηκε ότι, ο ισχυρός κλονισμός της εμπιστοσύνης συνιστά σπουδαίο λόγο λύσης της εταιρίας, τα δε υφιστάμενα προβλήματα δεν μπορούν να εξομαλυνθούν με τον αποκλεισμό κάποιου εκ των εταίρων, με αποτέλεσμα η λύση της εταιρίας και η είσοδος αυτής στο στάδιο της εκκαθάρισης να είναι μονόδρομος.
Δείτε τη σχετική Έκδοση: Προσωπικές Εταιρίες