Σε μία ενδιαφέρουσα απόφαση κατέληξε χθες, Τετάρτη 24 Απριλίου, το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αφορμή δύο εταιρείες οι οποίες μοιράζονται κάτι κοινό, το όνομα «tsakiris» – ένα όνομα συνυφασμένο με την πρώτη ελληνική εταιρεία παραγωγής snacks πατάτας, την Τσακίρης ΑΒΕΕ. Η υπόθεση κατέληξε μέχρι το Δικαστήριο του Λουξεμβούργου, όταν μία εταιρεία από τη Θεσσαλονίκη διεκδίκησε την κατοχύρωση σήματος με το λεκτικό σημείο «TSAKIRIS FAMILY», κάτι που τελικά δεν έγινε δεκτό με το σκεπτικό ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα δημιουργούσε σοβαρή σύγχυση στο ελληνικό καταναλωτικό κοινό, καθώς και κίνδυνο αθέμιτου ανταγωνισμού.
Ιστορικό
Στις 27 Δεκεμβρίου 2018 η «Τσακίρης ΑΒΕΕ», η οποία -υπενθυμίζεται ότι- συγχωνεύθηκε με την «Coca-Cola 3E Ελλάδος ΑΒΕΕ» με απορρόφηση της πρώτης από τη δεύτερη, υπέβαλε στο Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας της ΕΕ αίτηση κήρυξης ακυρότητας σήματος, το οποίο είχε καταχωριστεί στις 24 Μαΐου 2017, κατόπιν αίτησης μιας άλλης εταιρείας υπό την επωνυμία «Τσακίρης Ανώνυμη Εταιρία Παραγωγής και Εμπορίας Τροφίμων», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, για την κατοχύρωση συγκεκριμένου εικονιστικού σημείου.
Σημειώνεται ότι, το τμήμα ακυρώσεων δέχθηκε την αίτηση κήρυξης ακυρότητας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα στις 22 Μαΐου 2020 η εταιρεία από τη Θεσσαλονίκη να προσφύγει ενώπιον του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της ΕΕ κατά της απόφασης του τμήματος ακυρώσεων. Εντούτοις, από το τμήμα προσφυγών κρίθηκε ότι λόγω της ομοιότητας των αντιπαρατιθέμενων σημάτων, που οφείλεται στο κοινό μεταξύ τους στοιχείο «tsakiris», και της εύλογης πιθανότητας το ενδιαφερόμενο κοινό στην Ελλάδα να συσχετίσει τα εν λόγω σήματα, ο δικαιούχος του επίμαχου σήματος μπορούσε, χωρίς νόμιμη αιτία, να αντλήσει αθέμιτο όφελος από τον διακριτικό χαρακτήρα ή τη φήμη του προγενέστερου σήματος στο εν λόγω κοινό.
Κατόπιν τούτων, η εταιρεία από τη Θεσσαλονίκη προσέφυγε στο Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιδιώκοντας την ακύρωση της απόφασης του Γραφείου Διανοητικής Ιδιοκτησίας της ΕΕ, η οποία ουσιαστικά της απαγόρευε τη χρήση του συγκεκριμένου σήματος. Βασικό της επιχείρημα ήταν ότι το τμήμα προσφυγών, αφενός, παραβίασε την αρχή της μεταξύ των κρατών μελών αμοιβαίας αναγνώρισης και εκτέλεσης των δικαστικών και εξωδίκων αποφάσεων, και, αφετέρου, παρέβη τους κανόνες της ελληνικής πολιτικής δικονομίας που αφορούν τον σεβασμό του δεδικασμένου.
Πιο συγκεκριμένα, η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία επικυρώθηκε κατ’ έφεση με απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, απορρίφθηκε η αγωγή της γνωστής εταιρείας των Tsakiris Chips με αίτημα, μεταξύ άλλων, να απαγορευθεί στην εταιρεία από τη Θεσσαλονίκη η χρήση στις συναλλαγές, λόγω ομοιότητας και κινδύνου αθέμιτου ανταγωνισμού, των ενδείξεων «TSAKIRIS FAMILY και Le Petit Déjeuner – TSAKIRIS FAMILY» στα προϊόντα της. Για τον παραπάνω λόγο, η εταιρεία από τη Θεσσαλονίκη, ισχυρίστηκε ότι, η εν λόγω απόφαση έχει αποκτήσει ισχύ δεδικασμένου δυνάμει των διατάξεων του ελληνικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και είναι αμέσως εκτελεστή στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπενθύμισε ότι, μολονότι ο επίμαχος Κανονισμός 207/2009 δεν ορίζει ρητώς την έννοια του «δεδικασμένου», για να έχουν οι τελεσίδικες αποφάσεις δικαστηρίου κράτους μέλους ή οι απρόσβλητες αποφάσεις του EUIPO ισχύ δεδικασμένου και, συνεπώς, να δεσμεύουν τα εν λόγω δικαστήρια ή το EUIPO, ο εν λόγω Κανονισμός επιβάλλει να έχουν κινηθεί ενώπιον αυτών παράλληλες διαδικασίες, με τους ίδιους διαδίκους, με το ίδιο αντικείμενο και την ίδια αιτία.
Ωστόσο, όπως κρίθηκε, η εταιρεία από τη Θεσσαλονίκη ουδόλως απέδειξε την ύπαρξη διαδικασιών παράλληλων με τη διαδικασία στην υπό κρίση υπόθεση, οι οποίες να αφορούν τους ίδιους διαδίκους, το ίδιο αντικείμενο και την ίδια αιτία, απορρίπτοντας το επιχείρημα σχετικά με την παραβίαση της αρχής του δεδικασμένου.
Έτσι, λοιπόν, το Γενικό Δικαστήριο της ΕΕ, αφού έκρινε ότι η εταιρεία από τη Θεσσαλονίκη στερείται νόμιμης αιτίας για την κατοχύρωση του σήματος, δεδομένου και του βαθμού ομοιότητας αλλά και του αθέμιτου οφέλους που αυτή θα αποκόμιζε, αν όντως το κατοχύρωνε, απέρριψε την προσφυγή.
Δείτε την απόφαση στη Qualex: ΓΔΕΕ υπόθ. T-303/23