Στην υπό κρίση υπόθεση, ο κατηγορούμενος, ως νόμιμος εκπρόσωπος και διαχειριστής κοινοπραξίας, ανέλαβε έργο για τη λειτουργία εγκαταστάσεων αποχέτευσης ακαθάρτων υδάτων δήμου. Αν και η σύμβαση έργου προέβλεπε συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του έργου, ο κατηγορούμενος απέτυχε να το τηρήσει και προέβη στο σφράγισμα υφιστάμενου αγωγού, με αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια έντονης βροχόπτωσης, η εγκατάσταση να μην επαρκεί για τη διαχείριση του όγκου των υδάτων, προκαλώντας πλημμύρα.
Από την πλημμύρα προκλήθηκαν σημαντικές ζημιές σε ιδιοκτησίες, καταστρέφοντας εξοπλισμό, έπιπλα, μηχανήματα και άλλα αντικείμενα, καθώς και εισροή νερού σε δεξαμενές πετρελαίου και βενζίνης, δημιουργώντας κοινό κίνδυνο.
Το δικαστήριο, εξετάζοντας την υπόθεση, διαπίστωσε ότι ο κατηγορούμενος ενήργησε από αμέλεια, μη προβλέποντας το αποτέλεσμα των πράξεών του, παρά την ιδιαίτερη νομική υποχρέωση που είχε για την αποτροπή της πλημμύρας. Η απόφαση περιέχει επιβαλλόμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αναλύοντας τις πράξεις και τις παραλείψεις που θεμελιώνουν την αμέλεια, τον αιτιώδη σύνδεσμο με το προκληθέν αποτέλεσμα και τη νομική βάση που υποστηρίζει την καταδίκη.
Η απόφαση καταλήγει στην καταδίκη του αναιρεσείοντος, επικαλούμενη τις σχετικές διατάξεις του προϊσχύσαντος Ποινικού Κώδικα που αφορούν την πλημμύρα από αμέλεια και την επιβολή της σχετικής ποινής. Επίσης, απορρίπτει αυτοτελή ισχυρισμό του κατηγορουμένου περί υπέρβασης της εύλογης διάρκειας της δίκης, λόγω αόριστης υποβολής του.
Κρίνεται, τέλος, εσφαλμένη η εφαρμογή των διατάξεων του παλαιού ΠΚ, ως προς το προβλεπόμενο πλαίσιο ποινής, αντί των ευμενέστερων ρυθμίσεων που ίσχυαν ήδη κατά το χρόνο τέλεσης της πράξης, σύμφωνα με το νέο ΠΚ.
Δείτε την απόφαση στην Qualex: ΑΠ (Ποιν) 811/2023