Το Μονομελές Πρωτοδικείο Τρικάλων με πρόσφατη απόφαση απέρριψε την αγωγή τράπεζας επειδή τα αποσπάσματα εμπορικών βιβλίων που η ίδια προσκόμισε δεν αποτελούν έγγραφα με αποδεικτική δύναμη (ΜΠρΤρικ 56/2023).
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Τρικάλων, αρχικώς, επεσήμανε ότι τα εμπορικά βιβλία, για να έχουν αποδεικτική δύναμη κατά τα άρθρα 444 παρ. 1 και 448 παρ. 1 ΚΠολΔ, πρέπει να προσάγονται ολόκληρα και όχι αποσπάσματα αυτών. Το απόσπασμα των τηρούμενων από την τράπεζα βιβλίων δεν συνιστά έγγραφο κατά την έννοια των προαναφερόμενων διατάξεων, διότι δεν προβλέπεται ως αποδεικτικό μέσο από τις εν λόγω διατάξεις ούτε από κάποια άλλη. Παρόλα αυτά, είναι όμως έγκυρη σχετική δικονομικού χαρακτήρα συμφωνία ότι η απαίτηση της τράπεζας θα αποδεικνύεται πλήρως με τέτοιο απόσπασμα. Εφόσον υφίσταται τέτοια συμφωνία, το απόσπασμα αυτό, στο οποίο αποτυπώνεται η κίνηση, το κλείσιμο του λογαριασμού και το κατάλοιπο, επέχει θέση αποδεικτικού μέσου με ισχύ ιδιωτικού εγγράφου. Το αντίγραφο δε αυτού έχει αποδεικτική δύναμη ίση με το πρωτότυπο, εφόσον η ακρίβειά του βεβαιώνεται από αρμόδια αρχή ή δικηγόρο και δεν μπορεί να προσδώσει την αποδεικτική αυτή δύναμη μόνη η βεβαίωση της ακρίβειας του αντιγράφου από τον αρμόδιο υπάλληλο της πιστώτριας τράπεζας. Στην περίπτωση όμως των μηχανογραφικώς τηρουμένων εμπορικών βιβλίων η εκτύπωση του αποσπάσματος των βιβλίων αυτών που περιέχονται σε ηλεκτρονική μορφή εντός του υπολογιστή με τη σχετική βεβαίωση της γνησιότητας της εκτύπωσης από τον υπάλληλο της τράπεζας που ενήργησε την εκτύπωση, αποτελεί το πρωτότυπο έγγραφο που έχει στα χέρια της η τράπεζα προς απόδειξη του περιεχομένου του εξαχθέντος από τον ηλεκτρονικό υπολογιστή αποσπάσματος των βιβλίων της. Αντιθέτως, αν δεν υφίσταται τέτοια δικονομική σύμβαση, όπως παρατίθεται ανωτέρω, τα αποσπάσματα αυτά στερούνται αποδεικτικής δύναμης.
Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης υπόθεσης, η ενάγουσα τράπεζα ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι αλληλεγγύως και εις ολόκληρον έκαστος να της καταβάλουν το ποσό των 150.000 ευρώ, το οποίο αποτελεί μέρος της συνολικής απαίτησής της κατά των εναγομένων εκ ποσού 773.837,95 ευρώ, επιφυλασσόμενη ρητώς για την είσπραξη του υπολοίπου αυτής.
Απόφαση
Το δικαστήριο έκρινε ότι, σύμφωνα με το περιεχόμενο του κειμένου των επίδικων δανειακών συμβάσεων και δη με βάση το περιεχόμενο του κειμένου της ένδικης δανειακής σύμβασης-πρόσθετης πράξης ρύθμισης οφειλών, αποδείχθηκε πως τα μέρη δεν συμπεριέλαβαν σε αυτήν δικονομική συμφωνία, κατά την οποία η οφειλή των εναγομένων προς την ενάγουσα που θα προέκυπτε κατά το οριστικό κλείσιμο του τηρούμενου προς εξυπηρέτηση της σύμβασης λογαριασμού, θα αποδεικνυόταν από τα αποσπάσματα των εμπορικών της βιβλίων. Επομένως, τα εν λόγω αποσπάσματα που προσκόμισε και επικαλέσθηκε η ενάγουσα, δεν αποτελούν έγγραφα με αποδεικτική δύναμη ούτε άλλωστε μπορούν να αξιοποιηθούν προς απόδειξη των ισχυρισμών της ως δικαστικά τεκμήρια.
Κατόπιν τούτων, δεδομένης της έλλειψης αποδεικτικής συμφωνίας μεταξύ των μερών, με την οποία να προσδίδεται πλήρη αποδεικτική δύναμη ως προς την οφειλή από την ένδικη σύμβαση στα αποσπάσματα από τα μηχανογραφικά τηρούμενα βιβλία της ενάγουσας, τα οποία φέρουν βεβαίωση της γνησιότητας της εκτύπωσης από την αρμόδια υπάλληλό της, και με δεδομένη τη γενική άρνηση της αγωγής από την πλευρά των εναγομένων σε συνδυασμό με τον ισχυρισμό τους ότι η ένδικη οφειλή τους αφορά σε απαιτήσεις σε βάρος τους ως αγροτών και αγροτικών επιχειρήσεων και η ενάγουσα δεν προέβη σε ορθό προσδιορισμό-υπολογισμό αυτής κατ’ άρθρο 39 Ν 3259/2004, η ενάγουσα τράπεζα δεν κατάφερε με τα αποδεικτικά μέσα που προσκόμισε και επικαλέσθηκε να ανταποκριθεί στο βάρος της απόδειξης των αγωγικών ισχυρισμών της περί της ύπαρξης και του υπολοίπου της οφειλής των εναγομένων από την ένδικη σύμβαση. Ως εκ τούτου, η αγωγή της τράπεζας απορρίφθηκε ως ουσιαστικά αβάσιμη.
Δείτε το σχετικό Workshop: Το δίκαιο της αναγκαστικής εκτέλεσης στην πράξη
Δείτε τη σχετική Αρθρογραφία στη Qualex: Παρατηρήσεις στην ΜΠρΑθ 2084/2023 (Ασφ) – Δικονομική σύμβαση πρόσδοσης ισχύος ιδιωτικού εγγράφου σε αποσπάσματα μηχανογραφικώς τηρούμενων εμπορικών βιβλίων Τράπεζας – Επίδραση στο κύρος διαταγής πληρωμής μη έγγραφης απόδειξης απαίτησης, επί μη απόδειξης μιας τέτοιας δικονομικής σύμβασης