Το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών πρόσφατα «επικύρωσε» την απόφαση διακοπής λειτουργίας μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων επειδή δεν είχε την προβλεπόμενη άδεια λειτουργίας (ΔΕφΑθ 2315/2023).
Αρχικά, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών αξιοποιώντας τις διατάξεις του Ν 2345/1995 σημείωσε ότι, σωματεία, οργανισμοί, ιδρύματα, νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, ενώσεις προσώπων και γενικά φορείς μη υπαγόμενοι στο δημόσιο τομέα, που ασκούν κοινωνική πρόνοια, καθώς και ιδιώτες, δεν επιτρέπεται να παρέχουν οργανωμένες κοινωνικές υπηρεσίες, που έχουν σχέση με την προστασία του παιδιού ή ατόμων με ειδικές ανάγκες (παιδιών ή ενηλίκων) ή ηλικιωμένων ή ανιάτων ή χρονίως πασχόντων ατόμων ή να ασκούν παρεμφερείς δραστηριότητες πριν από την έκδοση σχετικής άδειας λειτουργίας από την οικεία νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Εάν διαπιστωθεί λειτουργία χωρίς άδεια, ο νομάρχης υποχρεούται να εκδώσει απόφαση διακοπής της λειτουργίας, που εκτελείται από την οικεία αστυνομική αρχή. Σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προς την απόφαση διακοπής της λειτουργίας, οι υπεύθυνοι τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους.
Όσον αφορά την συγκεκριμένη μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων, πραγματοποιήθηκαν αρκετές αυτοψίες στις οποίες διαπιστώθηκε κατ’ εξακολούθηση υπέρβαση δυναμικότητας από τα προβλεπόμενα στα εγκεκριμένα αρχιτεκτονικά σχέδια, έλλειψη προσωπικού σε αριθμό και ειδικότητες, μη τήρηση ατομικών φακέλων των περιθαλπόμενων, αλλαγή στη χρήση των εγκεκριμένων χώρων με αποτέλεσμα να λείπουν βασικοί χώροι λειτουργίας, πλημμελείς έως και ακραία επικίνδυνες συνθήκες καθαριότητας και υγιεινής και έλλειψη άδειας αλλαγής χρήσης γης και έγκρισης των κτιριακών μεταβολών από την αρμόδια Πολεοδομία. Μάλιστα, σύμφωνα με πρακτικό αυτοψίας, η αρμόδια επιτροπή διαπίστωσε, μεταξύ άλλων, ότι δεν τηρούνταν οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας σύμφωνα με το πρωτόκολλο του ΕΟΔΥ για την covid-19, στο ισόγειο ο χώρος γενικής αποθήκης δεν πληρούσε τις προδιαγραφές της νομοθεσίας, καθώς η οροφή στεγαζόταν με τέντα και σιδεριά, υπήρχαν πολλές φθορές στο χώρο του κτιρίου, δεν τηρούνταν οι φάκελοι των περιθαλπόμενων (ήταν ελλιπείς και δεν ενημερώνονταν), δεν υπήρχε βιβλίο λογοδοσίας, και δεν υπήρχαν γραπτές συμβουλές ιατρών για τη φαρμακευτική αγωγή των περιθαλπόμενων.
Έτσι λοιπόν, παρά το γεγονός ότι η αιτούσα θεώρησε ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης που κατοχυρώνεται στο άρθρο 20 παρ. 2 του Συντάγματος και στο άρθρο 6 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, καθόσον δεν κλήθηκε σε ακρόαση από την Επιτροπή μετά τη διενέργεια της από 24.9.2020 αυτοψίας, το Διοικητικό Εφετείο έκρινε ότι η διακοπή της λειτουργίας διατάχθηκε για τον λόγο ότι η επίδικη μονάδα λειτουργούσε επί μακρόν χωρίς την προβλεπόμενη άδεια λειτουργίας, καθώς και ότι η προσβαλλόμενη πράξη δεν αποτελεί κύρωση, αλλά διοικητικό μέτρο, που λήφθηκε κατά δέσμια αρμοδιότητα, για λόγους που δεν συνδέονται με την υποκειμενική συμπεριφορά της αιτούσας. Κατόπιν τούτων, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών «επικύρωσε» την απόφαση διακοπής λειτουργίας της μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων, που επιβλήθηκε με απόφαση της Αντιπεριφερειάρχη της Περιφερειακής Ενότητας Βόρειου Τομέα Αθηνών.
Δείτε την απόφαση στη Qualex: ΔΕφΑθ 2315/2023